Educational site
Ζωή. Σύμφωνα με τον Μάρσλοου, το πρώτο μέλημα των ανθρώπων είναι η επιβίωση. Θέλουμε να έχουμε τα απαραίτητα για να δούμε την επόμενη μέρα. Το δεύτερο μέλημα μας είναι η ασφάλεια. Και εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι. Προκειμένου να μείνουμε ασφαλής μένουμε στα ίδια πλαίσια είτε αυτά είναι υλικά, είτε νοητά. Το παιδί δεν νιώθει…
Με αφορμή την παγκόσμια μέρα αγκαλιάς άρχισα να ψάχνω τι σημαίνει τελικά το να αγκαλιάζω. Βρήκα υπέροχα άρθρα που υποστηρίζουν πώς μια αγκαλιά μπορεί να λειτουργήσει σαν φάρμακο για ψυχολογική υποστήριξη, σαν καταλύτης για να μονιάσουν πάλι οι άνθρωποι. Και είναι πραγματικά απορροίας άξιο πώς τα τελευταία χρόνια στην προσπάθειά μας να διαφυλάξουμε την σωματική…
Θυμάμαι ένα απόγευμα με την coach μου, Νίκη Ανάντη Κουλούρη. Μιλούσαμε για την αυτοεικόνα και την αυτοπεποίθηση. -Αν κάποιος σου έλεγε ότι η μύτη σου είναι στραβή θα τον πίστευες; -Οχι. Εχω ίσια μύτη. -Τότε γιατί θίγεσαι αν κάποιος πει κάτι για εσένα που δεν ισχύει; -… Αυτή η διαπίστωση και η μεταξύ μας συνεργασία…
<<Εγώ για το καλό σου στο λέω γιατί σε αγαπάω.>> Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτήν την φράση; Πόσες φορές δεν την έχουμε πει. Την σκότωσε γιατί την αγαπούσε. Δεν άντεχε να σκέφτεται ότι μπορούσε να πάει με κάποιον άλλον άνδρα. Άλλου είδους αγάπη αυτή. Η αγάπη χρησιμοποιείται πολλές φορές ως άλλοθι, με πολύ διαστρεβλωμένη…
Συνηθίζουμε να ατενίζουμε την νέα χρονιά με ελπίδα ότι οι στόχοι μας θα πραγματοποιηθούν. Κάποιοι άνθρωποι κρατούν τους παλιούς στόχους, κάποιοι βάζουν καινούργιους κάποιοι δεν έχουν ξαναβάλει ποτέ και ψάχνονται. Η στοχοθέτηση ήταν μια ξένη έννοια για εμένα μέχρι το 2005 όταν ανακάλυψα το βιβλίο Φάε τον βάτραχό σου να τελειώνουμε, τότε από τις εκδόσεις…
Οι άνθρωποι είμαστε παράξενα όντα τελικά. Τα έχουμε όλα θέλουμε κι άλλα. Δεν έχουμε τίποτα εκτιμάμε ό,τι έχουμε. Ακούω και τα δύο τον τελευταίο καιρό. Κάτι έχει αλλάξει αλλά όλα τα ίδια μένουν. Ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Θέλουμε τον παλιό μας κόσμο πίσω. Τον κόσμο που όλα έτρεχαν ανέμελα. Κάναμε κάποια πράγματα για τον…
Αρνούμαι. Αρνούμαι να βγω έξω. Αρνούμαι να δω ανθρώπους. Αρνούμαι να διαβάσω βιβλία. Αρνούμαι. Αρνούμαι. Αρνούμαι. Αρνούμαι γιατί το παρελθόν φαίνεται να αιωρείται σε ένα σύννεφο, το μέλλον να μην υπάρχει και όταν δεν υπάρχει μπροστά και πίσω που βρίσκομαι. Με αυτές τις πολύ μαύρες σκέψεις ξεκίνησε μια από τις μέρες της εβδομάδας. Πολύ βασανίστηκα….
Οι άνθρωποι ξεκινάμε με τις καλύτερες προθέσεις να κάνουμε πράγματα. Βάζουμε στόχους ή απλά επιθυμίες που τις θεωρούμε στόχους. Μόλις κάνουμε πράγματα που σχετίζονται με αυτά που σκεφτήκαμε, νιώθουμε περηφάνια που τα καταφέραμε. Αν κοιτάξουμε όμως πιο προσεκτικά θα δούμε ότι έχουμε χάσει το δάσος κοιτώντας το δέντρο. Για παράδειγμα. Εχω να διδάξω στα παιδιά…
Τον τελευταίο καιρό έχουμε δείξει την έλλειψη δημοκρατικότητας και την απόλυτη εμπιστοσύνη στα μαζικά μέσα ενημέρωσης που θέλουν τον κόσμο να διαχωρίζεται. Δυστυχώς οι διαφορετικές απόψεις εκφράζονται με έναν βίαιο και χυδαίο πολλές φορές τρόπο. Οι πνευματικοί ταγοί απογοητεύουν με την στάση τους γιατί ουσιαστικά δεν παίρνουν θέση. Μένουν αθέατοι κάπου στα γραφεία, στις μελέτες…
Αγάπη εαυτού, φιλαυτία ή ναρκισισμός και εγωισμός; Πολλές φορές οι φάσεις μπερδεύονται και οι διαχωριστικές γραμμές είναι λεπτές. Πώς αγαπάμε τον εαυτό μας διατηρώντας την ενσυναίσθησή μας; Αυτό είναι ένα ερώτημα που με βασάνιζε καιρό. Για αρχή νόμιζα ότι το να αγαπάω μόνο τον άλλον και να δείχνω αυτοθυσία είναι το ζητούμενο και με κάνει…