Κάθε χρόνο τα πάντα στο σχολείο έχουν να κάνουν με τα παιδιά, τις έφηβες και τους εφήβους. Αγωνία από τους γονείς, ενθουσιασμός για καινούργια γνώση και κοινωνική συναναστροφή από τα παιδιά.
Υπάρχουν όμως και οι εκπαιδευτικοί. Φέτος κλήθηκαν να διδάξουν σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Κάποιοι δεν μπορούσαν να δουν τις μαθήτριες και τους μαθητές τους. Αυτά τα άτομα ονειρεύτηκαν να βρεθούν σε μία σχολική τάξη, να περάσουν τον ενθουσιασμό τους και την γνώση τους και κάποια χρόνια αργότερα γεύτηκαν την πίκρα ενός σχολικού συστήματος που τα κρατά δέσμια της γραφειοκρατίας, γονιών που πιστεύουν ότι τα παιδιά τους είναι το κέντρο του κόσμου και μαθήτριες και μαθητές που μπορεί να μην νοιάζονται καθόλου για το μάθημα.
Αν κυνηγήσεις αυτές τις ρομαντικές ευαίσθητες ψυχές μπορεί κάλλιστα να σταματήσουν να είναι αυτό που είναι. Είτε θα παρατήσουν τα όνειρά τους για την εκπαίδευση, είτε θα σταματήσουν να είναι οι ρομαντικές ονειροπώλες ψυχές που πάντοτε νοιάζονται.
Κάθε χρόνο μαζί με τα παιδιά προσαρμόζονται και οι εκπαιδευτικοί. Πίσω από τον τίτλο των νηπιαγωγών, δασκάλων και καθηγητών κρύβεται ένας άνθρωπος που ξεκινάει πάντα με τις καλύτερες προθέσεις και διαθέσεις.
Καμία φορά τα πράγματα είναι τόσο διαφορετικά και προκλητικά που θέλει τεράστιο ψυχικό κουράγιο να μπορέσεις να πάρεις το τιμόνι και να βγάλεις το καράβι από την καταιγίδα.
Σας παρακαλώ θυμηθείτε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι και αυτοί άνθρωποι και κάντε μια ειλικρινή συζήτηση μαζί τους να τους μάθετε. Ακόμα και αυτοί χρειάζονται να θυμηθούν ότι δεν χρειάζεται να είναι τέλειοι και σε κάθε αποτυχία μπορούν και εκείνοι να πάρουν το μάθημα και να συνεχίσουν.
