07.06.2021
Πολλές φορές δοκιμαζόμαστε με περίεργους τρόπους. Νόμιζα ότι στα αιωνίως 17 και 40 φεύγα στην ηλικία θα μπορούσα να ξεπεράσω εύκολα την προδοσία φίλων. Το πόσο λάθος έκανα για ορισμένους ανθρώπους.
Νόμιζα… Η πραγματικότητα ήρθε και προσγειώθηκε σαν ουρανοκατέβατη Μαίρη Πόππινς και προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά την κατάσταση από τότε.
Σήμερα ξύπνησα όμως με όρεξη. Στις 1:25. Και άρχισα να σκέφτομαι αντί για την ιστορία που ήθελε τους φίλους μου να με έχουν προδώσει, την άλλη ιστορία. Αυτή της δημιουργίας. Σκεφτόμουν τι θα έκανα με την εβδομάδα και πόσο επιτέλους θα προχωρούσα στα μαθήματα Ιαπωνικών επιτέλους.
Πώς θα έκανα το νέο instagram και διάφορα άλλα σχέδια που θα πραγματοποιήσω όσο για άλλη μια φορά δεν θα κάνω διακοπές. (Η λέξη <<διακοπές>> κοντεύει να καταντήσει εξωτικό φρούτο που δεν δοκιμάζω στην περίπτωσή μου.) Αυτός ο δημιουργικός πυρετός με έκανε να έχω έναν παράξενο ύπνο δε αλλά σηκώθηκα με μια υπέροχη ενέργεια δε. Ολοκλήρωσα την λίστα των πραγμάτων και εκεί που πήγα να ξανασκεφτώ την προδοσία τσουπ μου ήρθαν τα λόγια μου στο μυαλό.
Βλέπετε δεν είναι θέμα πάντα διαμόρφωσης και παγίωσης. Είμαστε άνθρωποι που βομβαρδιζόμαστε από μηνύματα, συνήθειες παλιές, και το εύκολο. Το δύσκολο είναι να σηκωθούμε κάθε φορά που κάτι συμβαίνει. Να μαθαίνουμε. Να προχωράμε.
Όλοι έρχονται και φεύγουν. Τον εαυτό μας τον κρατάμε όπως και να γίνει. Για αυτό και πρέπει να τον προσέχουμε.