Κάποτε εργαζόμουν σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Η διευθύντρια ένα άτομο δραστήριο με έντονη ευαισθητοποίηση για την πορεία των μαθητών κανονίζει και κάνουμε οι εκπαιδευτικοί ένα πρόγραμμα σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ στα πλαίσια της πρόληψης που αφορoύσε γενικές συμπεριφορές σε ομάδες.
Από τις πρώτες ερωτήσεις που έκανε ήταν να ορίσουμε τι είναι ομάδα για εμάς. Και της είπα είναι ένα σύνολο ανθρώπων που ό,τι κάνει ένας τους επηρεάζει όλους. Ξαφνιάστηκε και είπε αυτό ακριβώς είναι.
Η απάντηση δεν ήρθε τυχαία. Οταν έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Αμερική πάνω στο αντικείμενο της διοίκησης Ανθρωπίνων/ Ανθρωπιστικών Υπηρεσιών το πανεπιστήμιο έκανε δωρεάν σεμινάριο ηγεσίας.
Στο τέλος του σεμιναρίου όσοι ηγούμαστε κλαμπ του πανεπιστημίου πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο για το Σαββατοκύριακο και εκεί μας έκαναν πρακτικές ασκήσεις χωρίζοντάς μας διαρκώς σε διαφορετικές ομάδες. Από την θεωρία στην πρακτική είδαμε συνεπαρμένοι να αλλάζουν τα πάντα για τα όσα πιστεύαμε για την ομάδα και το άτομο μέσα σε αυτήν.
Εγώ προσωπικά είχα πάθει σοκ. Θυμάμαι πως ένιωσα ότι στην Ελλάδα δεν είχαμε τελικά γίνει ποτέ ομάδα με τον όρο της λέξης. Είμαστε άνθρωποι που συνυπάρχουμε και συνεργαζόμαστε αναγκαστικά. Στην ομάδα όμως ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να δημιουργήσει, να εμπνεύσει και ουσιαστικά συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον με την διαφορετικότητά μας, τις διαφορετικές δεξιότητες και τα διαφορετικά μας ταλέντα.
Το έχουμε πάρει στραβά από την αρχή μέχρι το τέλος από τις οικογένειες, τις τάξεις, τα εργασιακά περιβάλλοντα μέχρι και τις ομάδες ποδοσφαίρου.
Περισσεύουν τα λόγια για όσα έγιναν με τον Αλκη. Ναι ο αυτόχειρας έκανε το έγκλημα. Δεν μπορώ να σταματήσω όμως να αναρωτιέμαι τι κάνουμε όλοι μας ανεχόμενοι την μοναξιά μας αντί να γίνουμε μια ομάδα, μια ομάδα αλληλεγγύης για να δούμε τα όμορφα της ζωής μας να γίνονται όμορφα για όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Τι θα γινόταν αν οι ΠΑΕ αντι για αγώνα οργάνωναν ένα εθελοντικό δρώμενο με όλους τους παίχτες μαζί; Το φαντάζεστε πόσο θα ενώνονταν οι φίλαθλοι και τι δυναμική θα έδινε για το μέλλον;
Η ομάδα πυροδοτεί όχι μόνο καταστροφές όπως συχνά βλέπουμε πλέον στην Αθήνα και στον Πειραιά στην Θεσσαλονίκη, σε πόλεις και σε χωριά σε όλη την Ελλάδα. Η ομάδα μπορεί να διευρύνει το καλό όπως πάλι βλέπουμε σε ομάδες.
Βρέθηκα χτες σε ένα δρώμενο δεντροφύτευσης με την ομάδα των Toastmasters και έμαθα δύο νέες ομάδες.
Την we4all που γεμίζει με δέντρα εκτάσεις σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και την Ενεργειακή Κοινότητα Αττικής έναν συνεταιρισμό πολιτών με στόχο τη συλλογική παραγωγή και κατανάλωση καθαρής ενέργειας και την εφαρμογή πράσινων λύσεων στην πόλη. Όμορφα πράγματα.
Ας αφήσουμε αυτήν την κληρονομιά. Είμαι σίγουρη ότι αυτό θα ήθελε να κάνουμε και ο Άλκης.