«Γιατί πάχυνες; Ήσουν κουκλα.» κι όμως αυτό το σχόλιο το άκουσα σε έναν γάμο χτες. Απευθείας του απάντησα. « Εγώ εξακολουθώ να είμαι και να νιώθω πανέμορφη. Είχα μείνει κλινήρης για κάποιο διάστημα και το έριξα στα γλυκά κι έτσι έγινε. »
Και σταμάτησα να μιλάω. Τον κοίταξα στα μάτια με ένα τεράστιο χαμόγελο. Θα μπορούσα να του απαντήσω για την δική του εμφάνιση, αλλά όπως πολύ ωραία είχε πει ο Μάρκος Αυρήλιος «Ο πιο όμορφος τρόπος να εκδικηθείς κάποιον που σε έθιξε είναι να φροντίσεις να μην του μοιάσεις.» Αντε καλέ που θα κάτσω να ασχοληθώ! Είχα να χορέψω!
Στην επιστροφή μου όμως σκεφτόμουν συνέχεια. Κι αν το έλεγε σε κάποια άλλη κοπέλα, σε κάποια άλλη γυναίκα; Πώς θα ένιωθε;
Αισθανόμουν πάντα άσχημη μικρή. Ένας ταπεινός βιβλιοσκώληξ με ένα καμπυλωτό σώμα που δεν ήξερε να το διαχειριστεί αλλά που έκρυβε πάντα την δρομέα μεγάλων αποστάσεων. Είχα το λάθος σωμα. Ή έτσι έλεγα στον εαυτό μου.
Η σταδιακή αλλαγή άρχισε στα 21 μου όταν βρέθηκα σε ένα απίστευτο περιβάλλον αποδοχής. Στην κατασκήνωση Golden Horse ως ομαδάρχισσα.
Ολοι έλεγαν τι όμορφη που είμαι και πόσο καταπληκτικά διαχειρίζομαι το καλάθι του μπάσκετ. Γιατί μπορεί να παίζω άθλια αλλά αν με αφήσεις στην ησυχία μου καλάθια βάζω όλα κι όλα και κλέβω όπως κανείς άλλος!
Δεν είχα ξανακούσει τόσα κομπλιμέντα μαζεμένα. Βρε μπας και έχουν δίκιο; Τελικά με είδα αλλιώς. Υπήρξε μάλιστα εποχή που με θεωρούσα την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου. Ψώνιο με ανέβαζαν οι φίλες μου Ψωνάρα τους έλεγα εγώ και σκάγαμε στα γέλια.
Είχα το σωμα της Λάρα Κροφτ όταν έκανα πυγμαχία με έναν Αμερικανό πεζοναύτη στην Αμερική στο πανεπιστήμιο την άνοιξη του 2004. Και στο τέλος ήμουν η μόνη μαθήτρια που του έμεινε. Κι εγώ αυτό το θεωρώ πιο σπουδαίο από το σώμα που απέκτησα.
Εφτασα τα 48 κιλά μετά από βαριά κατάθλιψη. Και τώρα που γράφω είμαι 71 κιλά θεάρα.
Σέβομαι πολύ το σώμα μου που υπήρξε συνοδοιπόρος στο ταξίδι της ψυχής, της εσωτερικής αναζήτησης για πνευματική ανάταση. Και έχω αποδεχτεί πλήρως ότι αλλάζει κάθε φορά που αναπνέω. Εμείς μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε αλλά συμβαίνει ακριβώς αυτό. Και νιώθω όμορφη πια γιατί νιώθω ευγνωμοσύνη για την γυναίκα που έγινα σε αυτό το σώμα που έχει και τους πόνους του και τις φλεγμονές του κι ένα σωρό άλλα. Έχω αυτό και το εκτιμώ.
Πάμε να δούμε πώς το πέτυχα όμως. Το βιβλιο «Βρες τα με τον εαυτό σου» που ελπίζω να εγκρίνει η Keybooks πέρα από κάποιες σημειώσεις μου πάνω σε θέματα αυτοδιαχείρισης όπως χρόνος, στοχοθέτηση, σχεδίαση ζωής έχει στη βάση του πολλά ερωτήματα που καλείται να απαντήσει το κάθε άτομο που θα το διαβάσει. Αυτά τα ερωτήματα δεν αναπτύχθηκαν τυχαία. Απαντάω ερωτήματα μέσα από βιβλία χρόνια τώρα σε προσωπικά σημειωματάρια. Ομως έχοντας διδαχθεί διάφορες μορφές ψυχολογίας κοίταξα να αναπτύξω τα ερωτήματα βάσει της συστημικής θεωρίας από το άτομο, στην οικεία ομάδα, στην ευρύτερη ομάδα.
Αυτά τα ερωτήματα τα απαντάω συχνά γιατί κάθε φορά μπορεί να δωσω διαφορετική απάντηση στον εαυτό μου. Αυτό με βοηθάει να με βρίσκω. Να έχω μια υγιή σχέση με τον εαυτό μου και να αποδεχτώ ότι έχω μια σκοτεινή και μια φωτεινή πλευρά και είναι εντάξει. Είναι εντάξει να ψάχνομαι, να είμαι ένα αριστούργημα σε εξέλιξη.
Οχι. Είναι πέρα από εντάξει. Είναι ένα θαύμα. Το θαύμα της ζωής. Για αυτό λοιπόν αφού ο Θεός με έκανε όπως με έκανε να μπορώ να αλλάζω σώμα σαν ακορντεόν και με αγαπάει μια οδός υπάρχει. Να με αγαπάω και εγώ.
Ελπίζω να τα βρείτε με τον εαυτό σας και να αποφασίσουν οι εκδόσεις Key Books να αγκαλιάσουν το βιβλίο μου και να σας φτάσει. Να σας αγγίξει και να σας βοηθήσει να δείτε την ομορφιά σας.
Κι αν κάποιος σας θίξει να θυμάστε ό,τι ο καθένας δίνει από αυτό που έχει στην καρδιά. Φροντίστε και χαμογελάστε για αυτό που έχετε εσείς. Αυτό ορίζετε.